Στίχοι:
Μενεξέδες και ζουμπούλια
και θαλασσινά πουλιά
αν τη δείτε την καλή μου
χαιρετίσματα πολλά
Ύβαλα ύβαλα ωωωω πάμε γιαλό-γιαλό
Ύβαλα, ύβαλα ωω, μόνο εσέν’αγαπώ
Η κιθάρα μου να σπάσει
και τα τέλια να κοπούν
και τα χέρια που την παίζουν
μες στη μαύρη γη να μπουν
Ύβαλα ύβαλα ωωωω πάμε γιαλό-γιαλό
Ύβαλα, ύβαλα ωω, μόνο εσέν’αγαπώ
Αν εσύ δε μου το δώσεις
το φιλί που σου ζητώ
θα στο πάρω με το ζόρι
και θα είναι πιο γλυκό
Ύβαλα ύβαλα ωωωω πάμε γιαλό-γιαλό
Ύβαλα, ύβαλα ωω, πόσο σε αγαπώ
Πληροφορίες
Τραγούδι: Αθηνά Παπαχρήστου, Σέιλα Μίσσα, Νίκος Παπαχρήστος
Μουσική: Παραδοσιακό
Στίχοι: Παραδοσιακό
Credits:
Φωνητικά , ενορχήστρωση, προγραμματισμός, μπάντζο, κιθάρες, μπάσο : Απόστολος Μόσιος
Ηχογραφήσεις/ Μίξη / Mastering : (Best Of Studio)
A.I. concept / art / videos : Castle of dreams
Η ιστορία πίσω απο το τραγούδι
Πολίτικο τραγούδι, η ιστορία του οποίου χάνεται στα βάθη της Μικράς Ασίας, με μικρές παραλλαγές στη μελωδία, την εναρμόνιση και τους στίχους, ενώ θεωρείται και παραδοσιακό επτανησιακό που ερμηνεύουν χρόνια τώρα οι χορωδίες των Επτανησίων.
Υπάρχουν δύο εκδοχές, για την προέλευσή του: Η πρώτη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από τη Μικρά Ασία και σιγά σιγά με τις μεταναστεύσεις των ανθρώπων, έφτασε μέχρι τα Επτάνησα, γι’ αυτόν τον λόγο το συναντάμε με διάφορες παραλλαγές στους στίχους σε αυτές τις περιοχές. Η δεύτερη εκδοχή είναι ότι έχει ξεκινήσει από τα Επτάνησα, μια που είναι πολύ έντονη η παρουσία του σε αυτά τα μέρη.
Η λέξη «εί-βαλα», που χρησιμοποιείται, σημαίνει «στο καλό» ή «η ώρα η καλή» από το «eyvallah» ή από το «iyi–allah», που επίσης ελεύθερα σημαίνει «θεέ μου» ή «καλά θεέ». Παράλληλα, τα μουσικά όργανα τα οποία παίζονται, αλλάζουν και αυτά αναλόγως της περιοχής. Έτσι, άλλοτε παρουσιάζεται ως επιτραπέζιο τραγούδι, άλλοτε ως καντάδα και άλλοτε ως γαμήλιο βαλς, το οποίο με τα υπέροχά του λόγια είναι πολύ όμορφο να το ακούει, να το τραγουδάει ή να το χορεύει κανείς.
Πρόκειται για ένα ρυθμικό βαλσάκι γεμάτο έντονο λυρισμό και νοσταλγία. Παραπέμπει στη Δύση, όμως ο τρίσημος ρυθμός του θυμίζει Επτάνησα αλλά και το αστικό κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Κωνσταντινούπολης και των Μικρασιατικών παραλίων, όπου συναντάμε επιρροές από πολλές, διαφορετικές περιοχές του ελλαδικού χώρου, της Ευρώπης και της ανατολής. Στα 3/4 είναι επίσης γραμμένα πολλά υπέροχα μικρασιάτικα τραγούδια που πέρασαν και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Το «Μενεξέδες και ζουμπούλια» είναι σίγουρα ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια της Κωνσταντινούπολης. Από την έκδοση «Με τις αρμόνικες της Πόλης» του Εθνομουσικολογικού Ιδρύματος Πέτρου Ζήση, διαβάζουμε τα εξής:
«Πρόκειται για μια εξέλιξη βυζαντινού θριαμβικού εμβατηρίου, σε δρόμο Νιαβέντ, που μετά την Άλωση αφιέρωναν στις νύφες, όταν η πομπή ακολουθούσε με εξάσημο βήμα. Ακολουθεί ένα παρόμοιο μεταβυζαντινό εμβατήριο που διασώθηκε στο Ρεΐζντερε ως Μαρς του Αντρογύνου, από την οικογένεια Μαυράκη»