Κατά την διάρκεια της δημιουργίας μιας νέας μουσικής δουλειάς, όλη η ομάδα που συμμετέχει αφιερώνει πολύ κόπο και χρόνο για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι μέρες στο studio χαρακτηρίζονται από έντονες στιγμές δημιουργίας , αλλά η πιο σημαντική  παρακαταθήκη για όλους τους συντελεστές είναι τα πάρα πολλά γέλια και τα ευτράπελα που συμβαίνουν κατά την διάρκεια. Σε πολλές περιπτώσεις αυτές «οι στιγμές» είναι που μένουν χαραγμένες στην μνήμη των δημιουργών για πάντα και όχι τόσο το τελικό αποτέλεσμα. Εξάλλου το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί από το κοινό όταν ακούσει το album. Έτσι λοιπόν θα σας διηγηθώ και εγώ μια τέτοια ιστορία που έχει να κάνει με την ονομασία του album και πώς προέκυψε αυτή.

Πάρα πολύ κόσμος πιστεύει πως πίσω από την απόφαση της ονομασίας μιας μουσικής συλλογής, ο δημιουργός της, περνάει βράδια αξημέρωτα σκεπτόμενος τί πομπώδη και βαθυστόχαστο με πολλά αλληγορικά νοήματα τίτλο θα της δώσει. Αυτό πιθανώς μπορεί και να συμβαίνει σε πολλούς δημιουργούς, ωστόσο για τα «Βουνά της βουλιαγμένης» ο συλλογισμός  μου πίσω από την ονομασία και το λογότυπο του album μόνο από βαθύ στοχασμό δεν προέκυψε. Η αλήθεια είναι πως και εγώ στην αρχή σκεφτόμουν πως θα δώσω έναν «ψαγμένο» τίτλο στο album, καθώς όμως περνούσε ο καιρός όλο και λιγότερο με ενδιέφερε αυτό, γιατί περνάγαμε τόσο ωραία και με τόσα γέλια, που λέω αυτό πρέπει να αποτυπωθεί με ένα τρόπο και στον τίτλο. Ένα μεσημέρι λοιπόν που «αράζαμε» στον καναπέ του  Best of Studio με τον φίλο μου τον Πέτρο , μέγα κομισάριο του studio ( ο owner ), μετά από ένα μεγάλο session , και ενώ ο Αποστόλης ( τεράστιος καλλιτέχνης) επιμελούταν κάποια θέματα σε ένα τραγούδι που είχαμε γράψει εκείνη τη μέρα, συνεχώς γυρνούσε γύρω από το μυαλό μου η σκέψη πως θα ονομάσω το album.

Και ξαφνικά μου ήρθε…σαν επιφοίτηση. Σηκώνομαι όλος ενθουσιασμό και λέω στον Πέτρο θα το πούμε «Τα βουνά της Βουλιαγμένης». Όπως ήταν λογικό με κοιτάει με βλέμμα απορίας (μάλλον πιο πολύ με βλέμμα «πάει το΄χασε αυτός») και μου λέει, «τώρα πώς σου ήρθε αυτό».

Και ξεκινάω να του αναλύω την σκέψη μου. Πολλές φορές αστειευόμενοι λέγαμε ο ένας στον άλλον «Τί βουνό είσαι ρε μεγάλε μου» εννοώντας τις καταπληκτικές ενορχηστρωτικές ιδέες που είχε ο καθένας μας  για τις διάφορες διασκευές του album. Όποτε του εξηγώ πως μου ήρθε το «Βουνά» και μου λέει και το «της βουλιαγμένης»? Ε του λέω αυτό είναι εύκολο…που είναι το Best of Studio? Μου απαντάει «Βουλιαγμένης 34» …Ορίστε του λέω και βάζουμε και οι δυο τα γέλια. Και έτσι δημιουργήθηκε ο τίτλος του νέου μου album «Τα βουνά της βουλιαγμένης» και όπως αντιλαμβάνεστε και το λογότυπο του album δεν προέκυψε τυχαία ε….