Στίχοι:
Ένα παλληκάρι είκοσι χρονώ
τ’ άρματα του δώσαν για τον πόλεμο.
Πόλεμο δεν βρήκε πίσω γύρισε,
στα μισά του δρόμου νεροδίψασε.
Έσκυψε να πιει νερό στο Γκιουλ Μπαξέ,
και΄κεί μία σφαίρα τόνε λάβωσε.
Είχε κι ένα φίλο που τον έκλαιγε,
μη με κλαις βρε φίλε μη με κλαις.
Σύρε πες στην μάν μ’ τη μπαμπόγρια
και στην αδερφή μου την καλόγρια.
Θέλει ας βάλει μαύρα θέλει ας παντρευτεί,
μένα με σκοτώσανε στο Γκιουλ Μπαξέ.
Πληροφορίες
Τραγούδι: Νίκος Παπαχρήστος
Μουσική: Παραδοσιακό
Στίχοι: Παραδοσιακό
Credits:
Φωνητικά , ενορχήστρωση, προγραμματισμός, ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο : Απόστολος Μόσιος
Ηχογραφήσεις/ Μίξη / Mastering : (Best Of Studio)
A.I. concept / art / videos : Castle of dreams
Η ιστορία πίσω απο το τραγούδι
Ένα όμορφο παραδοσιακό τραγούδι για τις γιορτές της 25ης Μαρτίου.
Πρόκειται για την ιστορία ενός νέου στρατιώτη που έφυγε στα 20 του χρόνια για τον πόλεμο αλλά στο γυρισμό σκοτώθηκε. Καθώς ξεψυχούσε παράγγειλε στη μάνα και την αδερφή του να κάνουν ό,τι θέλουν αφού εκείνος είναι πια νεκρός.
Το μοτίβο των στίχων μοιάζει με τα “παιδιά της Σαμαρίνας”. Εδώ, μετά την αφήγηση του γεγονότος, το παλικάρι, νεκρό πια, μιλάει και στέλνει μηνύματα σε ζωντανούς, συνήθως στη μάνα και την αδερφή. Κάτι τέτοιο το απαντάμε ακόμα και στην Οδύσσεια, αλλά και σε μυθολογίες άλλων λαών.
Επιπλέον, ένα θλιβερό στοιχείο είναι ότι το παλληκάρι μας “δεν βρήκε πόλεμο” και θέλησε απλά να πιει νερό στον “Ροδόκηπο”, το Gul Bahce, όπου το βρήκε το βόλι.
